ΕΝΩΠΙΟΝ ΤΟΥ ΜΟΝΟΜΕΛΟΥΣ ΠΡΩΤΟΔΙΚΕΙΟΥ ΑΘΗΝΩΝ
ΑΙΤΗΣΗ
ΠΡΟΣΩΡΙΝΗΣ ΡΥΘΜΙΣΗΣ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗΣ
(κατ’ άρθρα 731-732 ΚΠολΔ)
(Διαδικασία Ασφαλιστικών Μέτρων)
ΑΙΤΗΣΗ
Του Σωματείου με την επωνυμία Παγκόσμιο Δίκτυο Αλληλοβοήθειας «ΚΡΑΤΑ ΜΕ», με έδρα το Μαρκόπουλου Αττικής, οδός Παπαβασιλείου αριθ. 2, νομίμως εκπροσωπούμενου.
Κ Α Τ Α
Της ανώνυμης εταιρείας με την επωνυμία «Αφοι Κ. ΣΤΑΥΡΟΥ ΛΑΤΟΜΕΙΑ – ΕΤΟΙΜΟ ΜΠΕΤΟΝ Α.Ε.» που εδρεύει στο Μαρκόπουλο Αττικής και στη θέση «Χώνι Ντάγκλα», νομίμως εκπροσωπούμενης.
Κοινοποιούμενη και προς:
1. Στο γραφείο του κ. Πρωθυπουργού (Μέγαρο Μαξίμου).
2. Στον κ. Υπουργό Πολιτισμού, οδός Μπουμπουλίνας 20 – 22, Αθήνα.
3. Στην Γενική Δ/νση Αρχαιοτήτων και Πολιτιστικής Κληρονομιάς, οδός Μπουμπουλίνας 20 – 22, Αθήνα.
4. Στην Δ/ση Προϊστορικών Αρχαιοτήτων, οδός Μπουμπουλίνας 20 – 22, Αθήνα.
5. Στην Β΄ Εφορεία Προϊστορικών και Κλασσικών Αρχαιοτήτων, Λ. Συγγρού 98, Αθήνα.
6. Στην Εφορία Παλαιοανθρωπολογίας – Σπηλαιολογίας Νότιας Ελλάδας, οδός Αρδηττού 34Β, Αθήνα.
7. Στον κ. Προϊστάμενο Εισαγγελίας Πλημμελειοδικών Αθηνών.
8. Στην Γ.Α.Δ.Α. που εδρεύει στην Λ. Αλεξάνδρας, με την παράκληση να κοινοποιηθεί και στο αρμόδιο Α.Τ. Μαρκοπούλου.
9. Στην κ. Υπουργό Οικονομικών.
10. Στην Επιθεώρηση Μεταλλείων Νοτίου Ελλάδος, οδός Λυκούργου αριθ. 9, Αθήνα.
11. Στην Περιφέρεια Αττικής, Δ/νση Αυτοδιοίκησης & Αποκέντρωσης – Τμήμα Αποκέντρωσης, οδός Κατεχάκη 58, Αθήνα.
12. Στην Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση Ανατολικής Αττικής, στην Παλλήνη Αττικής.
13. Στην Δ/νση Δασών Περιφέρειας Αττικής.
14. Στον κ. Πρόεδρο του ΣτΕ υπό την ιδιότητά του ως Προέδρου του Τριμελούς Συμβουλίου (κατά το άρθρο 2 παρ. 1 ν.3068/2002) ώστε να διαπιστωθεί εάν υπάρχει παράλειψη ή άρνηση συμμόρφωσης ή πλημμελής συμμόρφωση των αρμόδιων Υπηρεσιών, προς το διατακτικό της υπ’ αριθ. 1803/2009 απόφασης του Ε’ τμήματος του Συμβουλίου της Επικρατείας και κατά την περίπτωση διαπιστώσεως πως η παράλειψη ή άρνηση συμμορφώσεως ή πλημμελής συμμόρφωση της Υπηρεσίας είναι αδικαιολόγητη, να κληθεί η υπόχρεη προς συμμόρφωση Αρχή, να συμμορφωθεί όπως ο νόμος ορίζει.
………………………………………………………………………
Α. ΣΥΝΤΟΜΟ ΙΣΤΟΡΙΚΟ
Με την υπό κρίση αίτησή μας ζητούμε να ληφθούν από το εκλεκτό Δικαστήριό Σας ασφαλιστικά μέτρα για προσωρινή ρύθμιση της κατάστασης και συγκεκριμένα να απαγορευθεί προσωρινά στην καθής η διενέργεια λατομικών καθώς και συναφών προς αυτές εργασιών (εργασίες εξόρυξης, εκμετάλλευσης σπαστηριοτριβείου και αποκομιδής - εμπορίας αδρανών υλικών, απόρριψης μπαζών και σκουπιδιών, μετακίνηση φορτηγών κ.λ.π.), λόγω επικείμενου μη αναστρέψιμου κινδύνου βλάβης του περιβάλλοντος όπως επίσης και της υγείας ημών των αιτούντων και των κατοίκων της περιοχής γενικότερα, για τους κατωτέρω αναφερόμενους βάσιμους και νόμιμους λόγους.
Εντός των διοικητικών ορίων του Δήμου Μαρκόπουλου Μεσογαίας και στην θέση «Μερέντα», λειτουργούν παρανόμως ΕΞ’ ΟΛΟΚΛΗΡΟΥ ΕΝΤΟΣ ΔΗΜΟΣΙΑΣ ΔΑΣΙΚΗΣ – ΑΝΑΔΑΣΩΤΕΑΣ ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΚΟΥ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝΤΟΣ ΕΚΤΑΣΗΣ (όπως θα τεκμηριώσουμε εν συνεχεία), οι εγκαταστάσεις θραύσης και επεξεργασίας αδρανών υλικών (σπαστηροτριβεία), της καθ’ ης εταιρίας, οι οποίες αφενός μεν ρυπαίνουν καταφανώς κι ανεξέλεγκτα το περιβάλλον, αφετέρου δε η καθ’ ης εταιρία -δια της κινήσεως φορτηγών αυτοκινήτων εντός των ως άνω ΔΗΜΟΣΙΩΝ εκτάσεων (όπου η ίδια έχει την έδρα της) και δια της μεταφοράς υλικών από άλλους χώρους, προβαίνει-δια της παράνομης χρήσης εκρηκτικών- σε παράνομη εξόρυξη και εκμετάλλευση των αδρανών υλικών, που ανήκουν σε παρακείμενα δημόσια λατομεία, αλλά και σε ανεξέλεγκτη απόθεση μπαζών και σκουπιδιών στον χώρο, όπου εδράζονται οι εγκαταστάσεις της.
Είναι γνωστό άλλωστε, ότι στο πρόσφατο παρελθόν και συγκεκριμένα στις 30-08-2007, μέσω των ραδιοτηλεοπτικών μέσων, αλλά και μέσω δημοσιευμάτων του τύπου (Εφημερίδα «Καθημερινή» της 31.8.2007), κατέστη ευρέως γνωστό το γεγονός ότι στα λατομεία Μαρκοπούλου (τα οποία δεν είχαν σφραγισθεί έως τότε) και κατά τις προαναφερόμενες εξορύξεις, συνέβη ισχυρότατη έκρηξη (ανατίναξη), εξ’ αιτίας της οποίας προξενήθηκαν ισχυρότατες δονήσεις κι επικίνδυνες εκτοξεύσεις λίθων, με αποτέλεσμα τον ελαφρύ (ευτυχώς) τραυματισμό ορισμένων κατοίκων της περιοχής, αλλά και σημαντικές υλικές ζημιές στα γειτονικά σπίτια. Σημειωτέον, ότι με αιτία το εν λόγω συμβάν, ασκηθεί μηνύσεις ενώπιον του αρμόδιου Εισαγγελέα Πλημμελειοδικών Αθηνών.
Επιπροσθέτως, στις 05-07-2007 με σχετική Απόφαση του Νομάρχη Ανατολικής Αττικής, σφραγίσθηκαν οι μηχανολογικές εγκαταστάσεις παραγωγής των αδρανών υλικών της καθ’ ης εταιρίας (βλ. με αριθ. πρωτ. 3424/5-7-2007 πρακτικό σφράγισης), ενώ τα σχετικά πρακτικά σφράγισης κοινοποιήθηκαν στην Περιφέρεια Αττικής, με σκοπό τις περαιτέρω ενέργειές της. Μολονότι όμως οι ως άνω μηχανολογικές εγκαταστάσεις σφραγίστηκαν κατά την ως άνω ημερομηνία, η αντίδικος- ένεκα της επανειλημμένης παράνομης λειτουργίας της-έθραυσε και παραβίασε επανειλημμένως τις τεθειμένες σφραγίδες (Π.Κ. 178) κι ως εκ τούτου οι μηχανολογικές εγκαταστάσεις της σφραγίστηκαν εκ νέου στις 03-09-2007 (βλ. με αριθ. πρωτ. 4185/3-9-2007 πρακτικό επανασφράγισης) και στις 14-09-2009 (βλ. με αριθ. πρωτ. 4515/15-9-2009 πρακτικό επανασφράγισης), αλλά και στις 03-03-2010 (βλ. με αριθ. 1018/3-3-2010 πρακτικό επανασφράγισης).
Σημειωτέων, επίσης, ότι είχαμε υποβάλει ενώπιον του Δικαστηρίου σας, την από 10-03-2009 (ΓΑΚ: 30539/2009 και ΑΚΔ: 2644/2009) Αίτησή μας κατά της καθ’ ης εταιρίας αλλά και κατά της εταιρίας με την επωνυμία «ΛΑΤΟΜΕΙΑ ΜΑΡΚΟΠΟΥΛΟΥ Α.Β.Ε.Ε.» νυν «ΑΝΑΠΛΑΣΗ ΜΑΡΚΟΠΟΥΛΟΥ Α.Β.Ε.Τ.Ε.», με αιτητικό το αυτό με την παρούσα Αίτησή μας, επί της οποίας εξεδόθη η με αριθ. 1064/2010 απόφασή Σας, η οποία έκανε δεκτή την αίτησή μας ΜΟΝΟ ως προς την εταιρία με την επωνυμία «ΛΑΤΟΜΕΙΑ ΜΑΡΚΟΠΟΥΛΟΥ Α.Β.Ε.Ε.» νυν «ΑΝΑΠΛΑΣΗ ΜΑΡΚΟΠΟΥΛΟΥ Α.Β.Ε.Τ.Ε.», ενώ την απέρριψε ως προς την καθ ης, με το αιτιολογικό ότι (βλ. σελίδα 10 απόφασης 1064/2010) ο μηχανολογικός εξοπλισμός της καθ ης η παρούσα εταιρία έχει σφραγιστεί στις 05-07-2007 κι ως εκ τούτου δεν θα μπορούσε η αντίδικος να δραστηριοποιηθεί, ούτε στην εξόρυξη αδρανών υλικών, ούτε στην εναπόθεση μπαζών κ.ο.κ.
Με άλλα λόγια δηλαδή, η καθ’ ης εταιρία εξαπάτησε (Π.Κ. 386) το Δικαστήριο, παριστώντας ψευδή στοιχεία ως αληθή, ότι δηλαδή είχε δήθεν συμμορφωθεί με τις παραπάνω αποφάσεις σφράγισης κι ότι δήθεν δεν δραστηριοποιείτο τότε, ενώ στην πραγματικότητα αυτή δραστηριοποιείτο και δραστηριοποιείται παράνομα, γεγονός το οποίο σαφώς προκύπτει εκ των προαναφερθέντων πρακτικών επανασφράγισης.
Επιπροσθέτως, ο Γενικός Γραμματέας Περιφέρειας Αττικής με την υπ’ αριθ. 37820/07/03-03-2008 Απόφασή του διέταξε την δέσμευση και εκποίηση (υπέρ του Ελληνικού Δημοσίου), των παρανόμως εξορυχθέντων προϊόντων από τα λατομεία των παραπάνω εταιρειών στη θέση «Μερέντα» του Δήμου Μαρκόπουλου Αττικής.
Τέλος δια της με αριθ. 10850/21.04.2008 Απόφασής του, ο ως άνω Γενικός Γραμματέας, τροποποίησε την προαναφερθείσα κι επέτρεψε την κίνηση αυτοκινήτων εντός των ιδιόκτητων εκτάσεών τους (των προαναφερόμενων εταιρειών) και την μεταφορά υλικών από άλλους χώρους εκτός των εν λόγω λατομείων, πλην όμως η αντίδικος δεν διαθέτει ιδιόκτητες εκτάσεις, αλλά εδράζεται και δραστηριοποιείται εντός δημόσιας- και μόνο- έκτασης.
Β. ΕΠΙ ΤΗΣ ΟΥΣΙΑΣ
- Επειδή ο Σύλλογός μας -κατά τους καταστατικούς του σκοπούς -αποσκοπεί στην προστασία και την αναβάθμιση του φυσικού και πολιτιστικού περιβάλλοντος στην περιοχή δραστηριοποίησής του -ήτοι στο Δήμο Μαρκόπουλου- καθόσον μέλη του τυγχάνουν δημότες και μόνιμοι κάτοικοι του εν λόγω Δήμου.
-Επειδή μετά από την από 18-11-2008 έκθεση αυτοψίας υπαλλήλων της Δ/νσης Ανάπτυξης της Νομαρχιακής Αυτοδιοίκησης Ανατολικής Αττικής, στο χώρο δραστηριότητας της αντιδίκου εταιρείας, διαπιστώθηκε ότι αυτή εξακολουθεί να παραμένει εντός του λατομικού χώρου στη θέση «Μερέντα» Μαρκοπούλου Αττικής, ήτοι εξακολουθεί να παραμένει εντός του λατομικού αυτού χώρου το κινητό σπαστηροτριβείο, με το οποίο έχουν παραχθεί αδρανή υλικά και το οποίο είχε βρεθεί και κατά την πραγματοποίηση προηγούμενων αυτοψιών, ενώ επιπλέον παραμένουν κι οι δύο ηλεκτροκινητήρες οι οποίοι είχαν βρεθεί αποσφραγισμένοι και σε κατάσταση αποσυναρμολόγησης στο σπαστηροτριβείο που βρίσκεται αριστερά στο «πλάτωμα» (πλατεία) της περιοχής.
-Επειδή, όπως ανωτέρω καταδείχθηκε, η αντίδικος δραστηριοποιείται ακόμα και σήμερα εντός των προαναφερθέντων εκτάσεων χωρίς να έχει εκ του νόμου κανένα δικαίωμα, και πιο συγκεκριμένα:
Η καθ’ ης είχε αιτηθεί τη διενέργεια λατομικών εργασιών αποκατάστασης των δημόσιων λατομικών χώρων, εντός των οποίων είχε παράνομα διενεργήσει λατομική εκμετάλλευση, η οποία (διενέργεια) εγκρίθηκε με την υπ’ αριθ. οικ. 1744/Φ. περ.5/17.03.2005, Απόφαση του ιδίου ως άνω Γενικού Γραμματέα, πλην όμως η Απόφαση αυτή (περί εγκρίσεως περιβαλλοντικών όρων αποκατάστασης των λατομικών χώρων στη θέση Μερέντα Δήμου Μαρκόπουλου) τελούσαν υπό αναστολή εκτέλεσής τους σύμφωνα με την υπ’ αριθ. 413/2006 Απόφαση της Επιτροπής Αναστολών του ΣτΕ, ενώ στην συνέχεια ΑΚΥΡΩΘΗΚΑΝ δυνάμει της με αριθ. 1803/2009 Απόφασης του ΣτΕ. Ως εκ τούτου, οι όποιες εργασίες ( διακίνησης αδρανών υλικών, μεταφοράς και αποθέσεως μπάζων από άλλες θέσεις, επεξεργασίας και πωλήσεως αδρανών υλικών, αποθέσεως προς αποκατάσταση των στείρων υλικών, κ.λπ.), διενεργούνται αφενός μεν χωρίς ουδεμία έγκριση περιβαλλοντικών όρων ως κατά νόμο απαιτείται, αφετέρου δε κατά παράβαση της υποχρέωσης συμμόρφωσης προς την παραπάνω απόφαση (ΣτΕ -1803/2009).
-Επειδή -κατά τα προαναφερθέντα -η έκταση εντός της οποίας δραστηριοποιείται η καθ’ ης η παρούσα (Μερέντα Αττικής) προστατεύεται ως αρχαιολογικός χώρος και συγκεκριμένα αποτελείται από περιοχές χαρακτηρισμένες ως «ζώνες απόλυτης προστασίας», με αποτέλεσμα η λειτουργία εντός αυτών των περιοχών οποιασδήποτε εγκαταστάσεως δεν είναι συμβατή με τον χαρακτήρα τους, ούτε άλλωστε επιτρέπεται τέτοιου είδους λειτουργία με βάσει τις ισχύουσες διατάξεις περί «χρήσεως γης» (βλ.ΥΠΠΟ/ΑΡΧ/Α1/Φ02/1848/478/21.3.1989 (ΦΕΚ/302/Β/1989), και ΥΠΠΟ/ΑΡΧ/Α1/Φ02/61126/3407/14.12.1995 (ΦΕΚ/1070/Β/1995),-Επειδή οι οποιεσδήποτε εργασίες εντός κηρυγμένου αρχαιολογικού χώρου, και χωρίς την κατά νόμο απαιτούμενη έγκριση του αρμόδιου Υπουργού Πολιτισμού, συνεπάγονται έντονη υποβάθμιση του πολιτιστικού και φυσικού περιβάλλοντος του τόπου διαβιώσεώς μας και αισθητική προσβολή του τοπίου, όπως επίσης και την πρόκληση άμεσων και έμμεσων βλαβών στον κηρυγμένο αρχαιολογικό χώρο.-Επειδή από τις παράνομες εργασίες της καθ ’ης εντός του κηρυγμένου αρχαιολογικού χώρου, είναι βέβαιη η πρόκληση εκπομπών εδαφιαίων και αερίων ρύπων, ενώ η δημιουργία εκτεταμένων αποθέσεων και διαμορφώσεων θα προκαλέσει τη διάχυσή τους στο περιβάλλον και για το λόγο αυτό οι εν λόγω ενέργειες συνεπάγονται αφενός αλλοίωση και μεταβολή του φυσικού ανάγλυφου και την προσβολή και υποβάθμιση του τοπίου της ευρύτερης περιοχής, αφετέρου την πρόκληση άμεσης κι έμμεσης βλάβης στον αρχαιολογικό χώρο, δυσμενέστατες επιδράσεις στην υγεία, την ησυχία και την ακώλυτο διαβίωση υμών και των οικογενειών μας.
-Επειδή η έκταση, στην οποία η αντίδικος εταιρεία δραστηριοποιείται και παράγει αδρανή υλικά έχει κηρυχθεί αναδασωτέα με την υπ’ αριθ. 236/07.02.1994 (ΦΕΚ/181/Δ), Απόφαση του Νομάρχη Ανατολικής Αττικής.
-Επειδή με την κήρυξη ως αναδασωτέας της ως άνω έκτασης (2.450 στρεμμάτων στη θέση Μερέντα), σύμφωνα με την προμνησθείσα απόφαση, αποκλείεται η διάθεσή της για οποιονδήποτε άλλο σκοπό πλην της αναδασώσεως, κατά τις διατάξεις του άρθρου 117 παρ. 3 Σ, αλλά και όπως ρητά αναφέρεται στην εν λόγω απόφαση, πλην όμως η καθής κατά παράβαση κάθε έννοιας νόμου και του Συντάγματος εξακολουθούν – ως καταδείχθηκε – δραστηριοποιούμενες στην έκταση αυτή.
Επειδή μετά βεβαιότητος αναμένεται και εκχέρσωση δασικών – αναδασωτέων – εκτάσεων, χαρακτήρα που έχουν οι εκτάσεις από μόνης της κηρύξεώς τους ως αναδασωτέων σύμφωνα με την υπ’ αριθ. 236/07.02.1994 (ΦΕΚ/181/Δ), απόφαση του Νομάρχη Ανατολικής Αττικής.
-Επειδή η διακίνηση των φορτηγών αυτοκινήτων που έχει επιτραπεί με την προσβαλλόμενη, εντός εκτάσεως η οποία προστατεύεται τόσο από την κήρυξή της ως αρχαιολογικός χώρος, όσο και από την κήρυξή της ως αναδασωτέας, σε συνδυασμό με το γεγονός ότι οι παραπάνω εταιρείες δραστηριοποιούνται μέχρι σήμερα στις απαγορευμένες –γι’ αυτές εκτάσεις- αποτελούν ενέργειες νομικές και υλικές που εγκυμονούν κινδύνους καταστροφής, αμέσου και εμμέσου βλάβης, αλλοιώσεως και ρυπάνσεως των διάσπαρτων ορατών αρχαίων μνημείων της περιοχής και του περιβάλλοντος χώρου τους, της αναδασωτέας εκτάσεως, η οποία κατά το Σύνταγμα και τους νόμους χρήζει ιδιαίτερης προστασίας.
-Επειδή επίκειται κίνδυνος σοβαρών δυστυχημάτων και απειλή για τη δημόσια ασφάλεια, καθόσον το οδικό δίκτυο της περιοχής μας όπου κατοικούμε, και διερχόμεθα για προσωπικούς, οικογενειακούς, και επαγγελματικούς λόγους, επιβαρύνεται με την πραγματοποίηση 1.000 δρομολογίων βαρέων φορτηγών αυτοκινήτων μεταφοράς μπαζών ή και αδρανών υλικών -κατά μέσο όρο καθημερινώς (διακίνηση 15.000 κ.μ. υλικών εκσκαφών), γεγονός, που σημαίνει ότι για την μεταφορά μπάζων ή αδρανών υλικών, διέρχεται τουλάχιστον ένα φορτηγό αυτοκίνητο ανά λεπτό και μέσα από κατοικημένη περιοχή.
-Επειδή είναι πρόδηλο το ενδιαφέρον μας για την προστασία του φυσικού και πολιτιστικού περιβάλλοντος της περιοχής του Δήμου μας κατά τους καταστατικούς σκοπούς του Συλλόγου μας, αλλά και ως δημοτών, κατοίκων και τελικών χρηστών των ωφελειών του πολιτιστικού και φυσικού περιβάλλοντος της περιοχής όπου ζούμε, για τη διατήρηση του χωρίς αλλοιώσεις και μεταβολές.
-Επειδή η προσβολή του περιβάλλοντος και του τοπίου στο Δήμο Μαρκόπουλου, από τις παράνομες ενέργειες της αντιδίκου, έχει καταστεί πλέον από έντονη έως αφόρητη
-Επειδή ήδη, αποδεδειγμένα συντελείται κατάφορη παραβίαση όχι μόνο διατάξεων νόμου (998/1979), αλλά και διατάξεων του Συντάγματος των Ελλήνων (άρθρο 117 παρ. 3), για την προστασία των αναδασωτέων εκτάσεων.
-Επειδή η καθ’ ης προέβαινε και προβαίνει σε καταφανώς παράνομες λατομικές εργασίες, ήτοι της εξόρυξης με τη παράνομη χρήση εκρηκτικών υλών τύπου «ΑΝFO», της εκμετάλλευσης σπαστηριοτριβείου αδρανών υλικών και αποκομιδής, οι οποίες επέφεραν και συνεχίζουν να επιφέρουν καταστρεπτικές επιπτώσεις τόσο στο φυσικό όσο και στο ανθρωπογενές περιβάλλον, αφού η απόσταση της πόλης του Μαρκοπούλου από το χώρο των λατομικών δραστηριοτήτων είναι περί τα 400 μέτρα .
ΙΙ. ΡΥΘΜΙΣΤΙΚΟ ΠΛΑΙΣΙΟ
-Επειδή κατά τους καταστατικούς σκοπούς του Συλλόγου μας και λόγω των δυσμενών συνεπειών που προκύπτουν εκ της ανωτέρω αποφάσεως του Γενικού Γραμματέα Περιφέρειας Αττικής, εν όψει και του ατομικού δικαιώματος του καθενός επί του φυσικού και πολιτιστικού περιβάλλοντος και προστασία του που απορρέει από το αναθεωρημένο αρθρ. 24 Σ, με προφανές το έννομο συμφέρον μας παραδεκτώς επαγόμαστε τα κάτωθι:
-Επειδή ο Ν. 1428/1984, όπως τροποποιήθηκε και συμπληρώθηκε με τον Ν. 2115/1993 και το άρθρο 8 παρ. 1 Ν. 2702/1999, εξειδικεύοντας την συνταγματική επιταγή του άρθρου 24 Σ και στα πλαίσια της καθιερωμένης –πλέον- νομολογιακά Αρχής της αειφόρου αναπτύξεως, προέβλεψε την υποχρέωση καθορισμού λατομικών περιοχών σε κάθε νομό της Χώρας, εντός ευλόγου χρονικού διαστήματος από την ισχύ του Ν. 1428/1984 κι επέτρεψε την εκμετάλλευση λατομείων αδρανών υλικών, κατ’ αρχήν μόνο στις περιοχές αυτές (βλ. άρθρα 1,3 παρ. 3 και 8 παρ. 1 και 2 Ν. 1428/1984 όπως ισχύει), όρισε δε περιοριστικά τις εξαιρετικές περιπτώσεις στις οποίες είναι επιτρεπτή η εκμετάλλευση λατομείων αδρανών υλικών εκτός λατομικής περιοχής (άρθρο 8 παρ. 2), δεδομένου ότι η τυχόν αδράνεια, για μεγάλο χρονικό διάστημα της Διοίκησης να καθορίσει λατομικές ζώνες και η συνέχιση της λειτουργίας λατομείων εκτός αυτής αντίκειται ευθέως στο σκοπό του Νομοθέτη, αφού θα είχε σαν αποτέλεσμα να αναιρεθεί το σύστημα καθορισμού ζωνών που καθιερώθηκε με τον ως άνω νόμο (βλ. και ΣτΕ Ολ 1569/2005 και 705/2006, ομοίως ΣτΕ 3168/2008, σκ. 4).
-Επειδή περαιτέρω στο άρθρο 20 Ν. 2115/1993, όπως τροποποιήθηκε με το άρθρο 7 Ν. 2837/2000 και με το άρθρο 17 παρ. 3 Ν. 3335/2005, προβλέπεται η δυνατότητα συνέχισης της λειτουργίας των λατομείων με σκοπό την αποκατάσταση. Ειδικότερα, με το άρθρο 20 Ν. 2115/1993 όπως τροποποιήθηκε και ισχύει είναι δυνατή η συνέχιση της λειτουργίας των λατομείων προς τον αποκλειστικό σκοπό της αποκαταστάσεως της επελθούσας από την προηγούμενη λειτουργία τους αλλοιώσεως και βλάβης του περιβάλλοντος, το πολύ για διάστημα πέντε ετών από την λήξη της άδειας λειτουργίας (βλ. και σχετικά εκδοθείσα Υ.Α. Δ10/2005).
-Επειδή, παρόλο που η καθ’ ης δεν τηρεί καμία από τις παραπάνω νόμιμες προϋποθέσεις, καθόσον δεν διαθέτει καμία νόμιμη άδεια, ούτε βέβαια ΕΓΚΕΚΡΙΜΕΝΟΥΣ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΙΚΟΥΣ ΟΡΟΥΣ (βλ. ΣτΕ 413/2006 απόφαση της επιτροπής αναστολών ΚΑΙ 1803/2009 απόφαση ΣτΕ), ως απαιτείται κατ’ άρθρο 4 παρ. 2 Ν. 1650/1986, (όπως τροποποιήθηκε με το άρθρο 2 Ν. 3010/2002 και την ΚΥΑ 69269/5387/24-10-1990 και αντικαταστάθηκε και ισχύει με την ΚΥΑ 25535/3281/15-11-2002), εντούτοις εξακολουθεί να λειτουργεί και να δραστηριοποιείται παράνομα.
Επειδή δυνάμει του αρ. 08 παρ.1 Ν.2702/99 (έγκλημα, το οποίο διώκεται αυτεπαγγέλτως) - απαγορεύεται η παράνομη εκμετάλλευση ή εξόρυξη ή αποκομιδή, χωρίς σχετικό δικαίωμα, ενώ στους παραβάτες επιβάλλονται αυστηρές ποινικές και διοικητικές κυρώσεις. Από την ως άνω ρητή διατύπωση του νόμου, προκύπτει ότι στην αντικειμενική του υπόσταση περιλαμβάνονται τρεις διακεκριμένες μεταξύ τους αξιόποινες πράξεις, ήτοι την πράξη της εκμεταλλεύσεως, που περιλαμβάνει το σύνολο της παράνομης ενέργειας (από την εξόρυξη, την επεξεργασία και την πώληση για κέρδος) και αυτοτελώς τις μεμονωμένες πράξεις της εξόρυξης και της αποκομιδής.
-Επειδή, εξ’ αιτίας των αποβλήτων της εξορυκτικής βιομηχανίας θεσπίστηκε ειδική κοινοτική νομοθεσία (βλ. οδηγία 2006/11/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου της 15ης Μαρτίου 2006 σχετικά με την διαχείριση των αποβλήτων της εξορυκτικής βιομηχανίας και την τροποποίηση της Οδηγίας 2004/35/ΕΚ, ΕΕ L 102 της 11-4-2006, σελ. 15). Ειδικότερα, προβλέπεται ότι η επιχείρηση που επαναφέρει στις κοιλότητες εκσκαφής εξορυκτικά απόβλητα- μεταξύ των οποίων και αδρανή απόβλητα- πρέπει να λαμβάνει τα κατάλληλα μέτρα ώστε να προλαμβάνεται η ρύπανση του εδάφους και των επιφανειακών και υπόγειων υδάτων (βλ. άρθρο 10 της οδηγίας 2006/21/ΕΚ). Οι σχετικές διατάξεις της οδηγίας 2006/21/ΕΚ δεν μεταφέρθηκαν στο εσωτερικό δίκαιο, ωστόσο ισχύουν διότι παρήλθε η προθεσμία μεταφοράς που είναι η 1η Μαΐου 2008 (άρθρο 25 οδηγίας) και συνεπώς εφαρμόζεται η Αρχή του αμέσου αποτελέσματος (βλ. ΔΕΚ [1989] C- 152/84 Fratelli Costanzo παραγρ. 28-33 και ΔΕΚ [1999] c-435/97 www and others, παραγρ. 69-71. Διαθέσιμες στο httpQ//curia.eu.int/jurisp/). Περαιτέρω στο χώρο του υπερεθνικού δικαίου υφίστανται προβλέψεις για το δικαίωμα σε ένα υγιές περιβάλλον. Ειδικότερα, το δικαίωμα σεβασμού της ιδιωτικής και οικογενειακής ζωής που προβλέπεται στο άρθρο 8 της Ευρωπαϊκής Σύμβασης Δικαιωμάτων του Ανθρώπου (ΕΣΔΑ) περιλαμβάνει το δικαίωμα σε ένα υγιές περιβάλλον σύμφωνα με την νομολογία του Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων (ΕΔΔΑ) (βλ. ενδεικτικά απόφαση της 19ης Φεβρουαρίου 1998, Guerra κατά Ιταλίας. Απόφαση τα 30ης Νοεμβρίου 2004, Oneryildiz κατά Τουρκίας).
-Επειδή, για την αντιμετώπιση των κινδύνων της υγείας και του περιβάλλοντος από την έκθεση σε επικίνδυνες ουσίες ή δραστηριότητες, το δίκαιο διαθέτει προληπτικούς μηχανισμούς. Ειδικότερα, «η προσβολή ενός σωματικού ή ενός ψυχικού αγαθού, ενός στοιχείου επομένως της προσωπικότητας, τότε μόνο αποτελεί προσβολή του ζωτικού χώρου, όταν απορρέει από πράξη που στρέφεται εναντίον ενός στοιχείου του ζωτικού χώρου» (βλ. Ι Καράκωστα, Περιβάλλον και Δίκαιο, Αθήνα- Κομοτηνή, εκδ. Αντ. Σάκκουλα, 2000 σελ. 173).
Είναι προφανές λοιπόν, ότι η διενέργεια παράνομων λατομικών δραστηριοτήτων είναι αντιπροσωπευτική περίπτωση της προσβολής του περιβάλλοντος και της υγείας ως απόρροια της πράξης προσβολής του περιβάλλοντος (βλ. ΜΠΠατρών 3421/2000, Δίκη, 1/2001, σελ. 88 επ). Επομένως στην υπό κρίση περίπτωση υφίσταται προσβολή της προσωπικότητας κατ’ άρθρο 57 εδ. α ΑΚ (με την ειδικότερη προσβολή της σωματικής και ψυχικής υγείας, που είναι στοιχεία τα οποία συνθέτουν την υπόσταση του προσώπου), σε συνδυασμό με τις διατάξεις των αρ. 966, 967 ΑΚ (για τα κοινά σε όλους και τα κοινόχρηστα πράγματα), καθώς μέσω των τελευταίων προστατεύεται έμμεσα το περιβάλλον, ως ζωτικός χώρος του ανθρώπου. Με άλλα λόγια, το δικαίωμα χρήσεως των κοινών σε όλους και των κοινόχρηστων πραγμάτων (δηλαδή το ατομικό, πολιτικό και κοινωνικό δικαίωμα σε υγιεινό και οικολογικά ισορροπημένο περιβάλλον) αποτελεί αυτοτελή εκδήλωση του δικαιώματος στην προσωπικότητα και κάθε προσβολή του ενεργοποιεί τον μηχανισμό προστασίας του άρθρου 57 ΑΚ (Δ. Κλαβανίδου, «προληπτικοί μηχανισμοί προστασίας του περιβάλλοντος στο σύστημα του αστικού δικαίου», ΕπισκΕΔ Β/1999, σελ. 372, 376 και τις εκεί αναφερόμενες παραπομπές στην θεωρία και στην νομολογία).
-Επειδή βάσει των ανωτέρω, το άρθρο 5 παρ. 5 Συντάγματος (δικαίωμα στην προστασία της υγείας) και άρθρο 24 παρ. 1 Συντάγματος (δικαίωμα στο περιβάλλον) τριτενεργούν έμμεσα στον χώρο του ιδιωτικού δικαίου μέσω των άρθρων 57 και 966, 967 ΑΚ.
Η ως άνω τριτενέργεια αναγνωρίζεται και από το Σύνταγμα και ειδικότερα, δυνάμει του αρ. 25, αφού «Τα δικαιώματα του ανθρώπου ως ατόμου και ως μέλους του κοινωνικού συνόλου και η αρχή του κοινωνικού κράτους δικαίου τελούν υπό την εγγύηση του κράτους….. Τα δικαιώματα αυτά ισχύουν και στις σχέσεις μεταξύ των ιδιωτών στις οποίες προσιδιάζουν…». Επιπλέον, η εν λόγω τριτενέργεια, δέον όπως λαμβάνεται υπόψη από τα Δικαστήρια διότι επιτρέπει την αναγκαία διείσδυση των θεμελιωδών αρχών του Συντάγματος (βλ. Γ. Σιούτη, Δίκαιο Περιβάλλοντος, Γενικό Μέρος Ι, εκδ. Αντ. Σάκκουλα, 1993, σελ. 69 επ.) στο σύστημα του αστικού δικαίου (βλ. σχετ., Φ. Δωρή, «ερμηνεία των νόμων με αναγωγή σε συνταγματικές διατάξεις στην νομολογία των πολιτικών δικαστηρίων», ΕλλΔ, 32/1991, σελ. 1188-1198 και τις εκεί αναφερόμενες αποφάσεις. Ομοίως Ι. Δεληγιάννη, «η προστασία της προσωπικότητας κατά τον αστικό κώδικα από την άποψη των σχετικών συνταγματικών ρυθμίσεων», ΕλλΔ, 38/1997, σελίδα 489-499) δεδομένου ότι η περιπλοκότητα των ζητημάτων που αφορούν στην προστασία του περιβάλλοντος και της δημόσιας υγείας απαιτούν διακλαδική (μεταξύ των κλάδων και των τομέων του Δικαίου) και ευρύτερα διεπιστημονική προσέγγιση (actio popularis) (βλ. σχετ., R. Romi, «Quelques reflexions sur l’ affrontement economie- ecologie et son influence sur le droit», Droit et Societe, 38-1998, σελ. 134, F . Ost, La nature hors la Loi , l’ ecologie a l’ epreuve du droit, Paris, La Decouerte , 1995, σελ. 246 επ. κλπ).
-Επειδή ο συνδυασμός των συνταγματικών και των ιδιωτικού δικαίου διατάξεων αποτελούν το πλέγμα των νομικών ρυθμίσεων προστασίας του περιβάλλοντος και της υγείας των οποίων η ενεργοποίηση προϋποθέτει:
α) Προσβολή του δικαιώματος της υγείας και προσβολή του δικαιώματος χρήσης των περιβαλλοντικών αγαθών.
Αυτό μπορεί να συμβεί είτε διαζευκτικά είτε σωρευτικά, είτε έχει επέλθει και συνεχίζεται είτε δεν έχει ακόμη συντελεσθεί, απειλείται όμως βάσιμα (Π.Κ. Σούρλα, Ερμ ΑΚ άρθρο 57 αριθ. 41 επ.). Μετά την αναθεώρηση του Συντάγματος (2001) με την οποία για πρώτη φορά αναγνωρίζεται το δικαίωμα στην υγεία (άρθρο 5 παρ. 5 Συντάγματος) και στο περιβάλλον (άρθρο 24 παρ. 1 Συντάγματος) υπάρχει άμεση σύνδεση αφενός μεν της προσβολής του δικαιώματος στο περιβάλλον και του δικαιώματος στην υγεία (ως αναγκαία απόρροια της πρώτης), αφετέρου δε της προσβολής της προσωπικότητας, χωρίς την παρεμβολή των διατάξεων για τα κοινά σε όλους και για τα κοινόχρηστα πράγματα (Δ. Κλαβανίδου, ο.π. σελ. 379). Άλλωστε προς αυτή την κατεύθυνση κινείται και η νομολογία (ΜΠρωτ. Ιωαννίνων 471/1996, ΠερΔικ. 1/1997, σελ 89 επ. και σχόλιο Ε Δακορώνια, ιδίως Μ.Πρωτ. Μεσολογγίου 134/1997, ΠερΔικ 1/1997 σελ. 111 επ. και σχόλιο Μ. Χαϊνταρλή, ΠερΔικ 2/1997, σελ. 207 επ. Μ.Πρωτ. Κορίνθου 2447/2008). Επομένως η διατάραξη, η αλλοίωση ή η καταστροφή του περιβάλλοντος ως ζωτικού χώρου του ανθρώπου, δηλαδή η προσβολή του, η οποία έχει ως αναγκαίο επακόλουθο, στην συγκεκριμένη περίπτωση και την προσβολή της υγείας, ενεργοποιεί την διάταξη του άρθρου 57 ΑΚ, είτε αυτοτελώς, είτε σε συνδυασμό με τα άρθρα 966 επ. ΑΚ και
β) Παράνομη προσβολή. Το παράνομο θεμελιώνεται στην προσβολή του σκοπού των διατάξεων του άρθρου 57 ΑΚ, που είναι η προστασία της προσωπικότητας μέσω της προστασίας των στοιχείων που τη απαρτίζουν (σωματική και ψυχική υγεία ή ο ζωτικός χώρος, δηλαδή το περιβάλλον, ως αναγκαία προϋπόθεση για την ελεύθερη και ακώλυτη ανάπτυξή της) και των άρθρων 966 επ. ΑΚ (Δ. Κλαβανίδου, ο.π. σελ. 377).
Επειδή, περαιτέρω, με την διάταξη της παρ. 9 άρθρου 20 ν. 2115/1993 (ΦΕΚ/15/Α), απαγορεύθηκε η λειτουργία των λατομείων που λειτουργούν εντός αρχαιολογικών χώρων πέραν της διετίας από της ενάρξεως ισχύος του νόμου αυτού, αφού «9. Σε κάθε περίπτωση τα λατομεία που λειτουργούν εντός αρχαιολογικών χώρων διακόπτουν τη λειτουργία τους εντός διετίας μερίμνει της αρμόδιας αρχαιολογικής υπηρεσίας».
-Επειδή, βάσει των διατάξεων του Ν. 3028/2002 (ΦΕΚ/153/Α), αναφέρονται τα ακόλουθα :
Άρθρο 10
«1. Απαγορεύεται κάθε ενέργεια σε ακίνητο μνημείο, η οποία είναι δυνατόν να επιφέρει με άμεσο ή έμμεσο τρόπο καταστροφή, βλάβη, ρύπανση ή αλλοίωση της μορφής του.
2. Απαγορεύεται η εκμετάλλευση λατομείου, ο πορισμός οικοδομικών υλικών, η διενέργεια μεταλλευτικών ερευνών και η εκμετάλλευση μεταλλείων, καθώς και ο καθορισμός λατομικών περιοχών, χωρίς έγκριση του Υπουργού Πολιτισμού, ύστερα από γνώμη του Συμβουλίου, η οποία χορηγείται εντός τριών (3) μηνών από την περιέλευση στο Υπουργείο Πολιτισμού της αίτησης και των σχεδιαγραμμάτων που προβλέπονται από τη μεταλλευτική και λατομική νομοθεσία. Εάν τυχόν παρέλθει άπρακτη η ως άνω προβλεπόμενη προθεσμία θεωρείται ότι δεν υφίστανται απαγορευτικοί λόγοι Η έγκριση δεν χορηγείται εάν, λόγω της απόστασης από ακίνητο μνημείο, της οπτικής επαφής με αυτό, της μορφολογίας του εδάφους και του χαρακτήρα των ενεργειών για τις οποίες ζητείται, κινδυνεύει να προκληθεί άμεση ή έμμεση βλάβη στο μνημείο.
3. Η εγκατάσταση ή η λειτουργία βιομηχανικής, βιοτεχνικής ή εμπορικής επιχείρησης, η τοποθέτηση τηλεπικοινωνιακών ή άλλων εγκαταστάσεων, η επιχείρηση οποιουδήποτε τεχνικού ή άλλου έργου ή εργασίας, καθώς και η οικοδομική δραστηριότητα πλησίον αρχαίου επιτρέπεται μόνο μετά από έγκριση του Υπουργού Πολιτισμού, η οποία εκδίδεται ύστερα από γνώμη του Συμβουλίου. Η έγκριση χορηγείται εάν η απόσταση από ακίνητο μνημείο ή η σχέση με αυτό είναι τέτοια ώστε να μην κινδυνεύει να επέλθει άμεση ή έμμεση βλάβη αυτού λόγω του χαρακτήρα του έργου ή της επιχείρησης ή της εργασίας.
4. Για κάθε εργασία, επέμβαση ή αλλαγή χρήσης σε ακίνητα μνημεία, ακόμη και αν δεν επέρχεται κάποια από τις συνέπειες της παραγράφου 1 σε αυτά, απαιτείται έγκριση που χορηγείται με απόφαση του Υπουργού Πολιτισμού ύστερα από γνώμη του Συμβουλίου.
5. Σε περίπτωση επείγουσας ανάγκης για την αποτροπή άμεσου και σοβαρού κινδύνου είναι δυνατή η επιχείρηση εργασιών αποκατάστασης βλάβης που δεν αλλοιώνει τα υπάρχοντα κτιριολογικά, αισθητικά και άλλα συναφή στοιχεία του μνημείου χωρίς την έγκριση που προβλέπεται στις παραγράφους 3 και 4, μετά από άμεση και πλήρη ενημέρωση της Υπηρεσίας, η οποία μπορεί να διακόψει τις εργασίες με σήμα της.
6. Στις περιπτώσεις που απαιτείται έγκριση σύμφωνα με τις προηγούμενες παραγράφους, αυτή προηγείται από τις άδειες άλλων αρχών που αφορούν την επιχείρηση ή την εκτέλεση του έργου ή της εργασίας και τα στοιχεία της αναγράφονται με ποινή ακυρότητας στις άδειες αυτές. Η έγκριση χορηγείται μέσα σε τρεις (3) μήνες από την υποβολή της σχετικής αίτησης.»
Άρθρο 12
«4. Οι διατάξεις των παραγράφων 1 έως 6 του άρθρου 10 εφαρμόζονται αναλόγως και για τους αρχαιολογικούς χώρους. Πριν από την έκδοση της απόφασης της παραγράφου 1, απαιτείται η γνώμη του καθ` ύλην αρμόδιου Υπουργού για υφιστάμενες δραστηριότητες της αρμοδιότητάς του, προκειμένου να καθορισθούν οι δυνατότητες και οι προϋποθέσεις συνέχισης της λειτουργίας τους στο πλαίσιο του άρθρου 10. Η γνώμη αυτή διατυπώνεται μέσα σε δύο (2) μήνες από την αποστολή του σχετικού ερωτήματος. Εάν παρέλθει άπρακτη η παραπάνω προθεσμία, η απόφαση του Υπουργού Πολιτισμού εκδίδεται χωρίς τη γνώμη αυτή.»
Άρθρο 56
«1. Όποιος καταστρέφει, βλάπτει, ρυπαίνει, καθιστά ανέφικτη ή δυσχερή τη χρήση ή αλλοιώνει τη μορφή μνημείου ή ανήκοντος σε συλλογή μουσείου πολιτιστικού αγαθού ή πολιτιστικού αγαθού που έχει τοποθετηθεί σε ανοικτό ή κλειστό δημόσιο, δημοτικό ή κοινόχρηστο χώρο τιμωρείται με φυλάκιση τουλάχιστον δύο (2) ετών, αν η πράξη δεν τιμωρείται βαρύτερα με άλλη διάταξη. Αν το μνημείο ανήκει στο δράστη επιβάλλεται φυλάκιση μέχρι τριών (3) ετών.
2. Αν πρόκειται για μνημείο ιδιαίτερα μεγάλης αξίας και η πράξη έγινε στο πλαίσιο οργανωμένης εγκληματικής δραστηριότητας ή από πολλούς ενωμένους για την τέλεσή της, επιβάλλεται κάθειρξη μέχρι (10) δέκα ετών.»
Άρθρο 73
«12. Προκειμένου περί ακινήτων ή εκτάσεων πολλαπλώς χαρακτηρισμένων υπερισχύουν οι διατάξεις του παρόντος νόμου, εφόσον πρόκειται για μνημεία, αρχαιολογικούς χώρους ή ιστορικούς τόπους.»
«14. Όπου στον παρόντα νόμο και γενικότερα στη νομοθεσία για την προστασία της πολιτιστικής κληρονομιάς προβλέπεται:
α) ότι απαιτείται άδεια ή έγκριση της αρμόδιας υπηρεσίας ή του Υπουργού Πολιτισμού για την εκτέλεση εργασίας ή για τη διενέργεια οποιασδήποτε άλλης πράξης, ή
β) ότι απαγορεύεται ή επιβάλλεται η διενέργεια εργασιών ή οποιασδήποτε άλλης πράξης είτε εκ του νόμου είτε επειδή αυτό προβλέπεται σε πράξη της Υπηρεσίας ή του Υπουργού Πολιτισμού, ή
γ) ότι επέρχονται συγκεκριμένες έννομες συνέπειες λόγω της παραβίασης διατάξεων, μπορούν να εκδίδονται προσωρινώς μεν σήματα οριστικώς δε πρωτόκολλα με τα οποία διαπιστώνεται η πλήρωση των προϋποθέσεων από τις οποίες απορρέουν οι έννομες συνέπειες που προβλέπονται από το νόμο ή τις δυνάμει αυτού εκδιδόμενες ατομικές ή κανονιστικές πράξεις, ιδίως η διακοπή εργασιών, η εγκατάσταση εργολάβων ή συνεργείων για τη διενέργεια εργασιών, η επιβολή αποζημίωσης ή τέλους η αποβολή από ακίνητο, η κατάσχεση κινητού ή ακινήτου μνημείου. Τα σήματα και τα πρωτόκολλα αυτά εκδίδονται από τον Υπουργό Πολιτισμού, ο οποίος μπορεί να εξουσιοδοτεί σχετικά τον Γενικό Γραμματέα ή υπαλλήλους του Υπουργείου Πολιτισμού. Οι αστυνομικές αρχές και κάθε άλλη δημόσια αρχή ή αρχή της τοπικής αυτοδιοίκησης υποχρεούνται να παράσχουν κάθε αναγκαία συνδρομή για την εκτέλεση των σημάτων και των διοικητικών πρωτοκόλλων της παρούσας παραγράφου. Για την επίδοση και την εκτέλεση των παραπάνω σημάτων και πρωτοκόλλων εφαρμόζονται αναλόγως οι διατάξεις του τέταρτου και του πέμπτου εδαφίου της περίπτωσης β`, της παραγράφου 9 του άρθρου 7 του Ν. 2557/1997, όπως ισχύει».
Βάσει, λοιπόν, των προεκτεθέντων και ιδίως μετά την δημοσίευση της υπ’ αριθ. 1803/2009 αποφάσεως του ΣτΕ, με την οποία ακυρώθηκαν οι αποφάσεις εγκρίσεως περιβαλλοντικών όρων (1743/23.03.2005 και 1744/17.03.2005), η καθ’ ης δεν έχει κανένα δικαίωμα, ώστε να καταλαμβάνει δημόσιες δασικές, αναδασωτέες εκτάσεις και ήδη κηρυγμένο αρχαιολογικό χώρο.
-Επειδή, παρόλα ταύτα η αντίδικος εξακολουθεί να καταλαμβάνει τις προαναφερθείσες δημόσιες εκτάσεις και τον κηρυγμένο αρχαιολογικό χώρο, τόσο με τα κινητά μηχανήματα εξόρυξης, φόρτωσης και αποκομιδής των αδρανών υλικών, όσο και με μόνιμες και κινητές εγκαταστάσεις παραγωγής και επεξεργασίας των αδρανών υλικών κ.α.
-Επειδή, ιδίως η καθ’ ης, εξακολουθεί να εκμεταλλεύεται ανεξέλεγκτα το λατομείο κάνοντας εξορύξεις με χρήση εκρηκτικών χωρίς βέβαια ίχνος άδειας, ρυπαίνοντας, βλάπτοντας και αλλοιώνοντας την μορφή του συγκεκριμένου αρχαιολογικού χώρου.
-Επειδή, κατά τις προαναφερθείσες διατάξεις των άρθρων 10 και 12 ν. 3028/2002, απαιτείται άδεια για την εκμετάλλευση λατομείων αδρανών υλικών ευρισκόμενων εντός αρχαιολογικών χώρων. Πλην όμως η άδεια αυτή ακυρώθηκε με την υπ’ αριθ. 1803/2009 απόφαση του ΣτΕ. Επιπλέον, κατά τις διατάξεις της παρ. 9 άρθρου 20 ν. 2115/1993 (ΦΕΚ/15/Α), απαγορεύθηκε η λειτουργία των λατομείων που λειτουργούν εντός αρχαιολογικών χώρων πέραν της διετίας από της ενάρξεως ισχύος του νόμου αυτού.
Επειδή, στο χωρίο 7 του διατακτικού της υπ’ αριθ. 1803/2009 απόφασης του ΣτΕ αναφέρεται ότι «7. Επειδή, με τα ανωτέρω δεδομένα, οι προσβαλλόμενες πράξεις, με τις οποίες επετράπη προς το σκοπό της αποκαταστάσεως του ανωτέρω λατομείου η συνέχιση της εξορυκτικής δραστηριότητας εντός του ως άνω αρχαιολογικού χώρου κατ’ επίκληση, πλην άλλων, των άρθρων 7 του ν. 2837/2000 και 19 του ν. 3190/2003 είναι μη νόμιμη, κατά το βασίμως προβαλλόμενο λόγο ακυρώσεως, διότι, σύμφωνα με τα εκτιθέμενα στη σκέψη 5, δεν συνέτρεχαν οι προϋποθέσεις εφαρμογής των διατάξεων αυτών εφόσον η ισχύς των αδειών εκμετάλλευσης των επίμαχων λατομείων που είχαν χορηγηθεί στο παρελθόν, είχε λήξει κατά τη δημοσίευση του ανωτέρω ν. 2837/2000, είναι δε αδιάφορο για την εφαρμογή των προαναφερόμενων διατάξεων το γεγονός ότι στις παρεμβαίνουσες εταιρείες είχε ανατεθεί από τον Κ/Ξ Αττικής Οδός η εκτέλεση του πρωτοκόλλου συνεργασίας μεταξύ του Οργανισμού Αθήνας και της Κ/Ξ που αφορούσε την κατάσταση των λατομείων.»
ΙΙΙ. ΠΡΟΣΒΟΛΗ ΤΟΥ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΟΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΥΓΕΙΑΣ
Επειδή με βάση όσα αναφέρθηκαν στο ιστορικό σχετικά με την παράνομη λατομική δραστηριότητα της καθ’ ης αλλά και την από πλευράς της παράνομη και ανεξέλεγκτη απόθεση και καύση μπαζών και απορριμμάτων στον χώρο όπου επίσης εδράζονται οι εγκαταστάσεις της, προκύπτει ευθέως και αβίαστα ότι υπάρχει μεγάλη πιθανολόγηση για περαιτέρω σοβαρή πρόκληση βλαβών στο περιβάλλον και στην δημόσια υγεία των κατοίκων της περιοχής και συνεπώς ενεργοποιούνται τα ανωτέρω άρθρα 57 επ. ΑΚ και τα άρθρα 966 επ. ΑΚ, μέσω των οποίων τριτενεργούν τα άρθρα 5.5 και 24.1 Σ. Ειδικότερα:
Η λειτουργία του λατομείου έχει προκαλέσει σοβαρές και μη αναστρέψιμες ζημίες, από αισθητικής απόψεως, στον ορεινό όγκο του όρους «Μερέντα» όπου γίνεται η εξόρυξη, η επεξεργασία και μετέπειτα η αποκομιδή των αδρανών υλικών, σε μια περιοχή όπου αφενός έχει χαρακτηριστεί ιδιαίτερου φυσικού κάλλους και αφετέρου που προστατεύεται με πολλαπλές διακηρύξεις από την αρμόδια υπηρεσία της αρχαιολογίας και του Δασαρχείου, σε μια επί της ουσίας δημόσια ως δασική έκταση, στην οποία η καθ’ ης έχει εγκατασταθεί παράνομα.
Επειδή η ως άνω παράνομη συμπεριφορά της καθ’ ης και ιδιαιτέρως από την απόπλυση και απορροή φερτών υλικών (μαρμαρόσκονης και χαλικιών) έχει προξενήσει σοβαρή και μη αναστρέψιμη ζημία- σχεδόν καταστροφή- στο αρχαίο φρούριο Μερέντας και στον Μεσαιωνικό Πύργο Μαρκοπούλου αλλά και το οικείο φαράγγι Μαρκοπούλου το οποίο φιλοξενεί αξιόλογα απολιθωματοφόρα πετρώματα.
-Επειδή, ένεκα των (σε καθημερινή σχεδόν βάση) εκρήξεων, οι οποίες σημειωτέον γίνονται χωρίς την προβλεπόμενη νόμιμη άδεια περί χρήσης εκρηκτικών των αρμοδίων αρχών, προκαλούνται αφενός έντονοι κραδασμοί οι οποίοι προσομοιάζουν με σεισμικές δονήσεις πολλών ρίχτερ και σπέρνουν τον φόβο και πανικό στους κατοίκους της περιοχής μας, ακόμη και κατά τις νυχτερινές ώρες, κατά τις οποίες (όπως είναι ευνόητο) γίνεται πιο έντονη η παράνομη χρήση εκρηκτικών, αφετέρου εκτοξεύονται βράχοι και πέτρες σε μεγάλη απόσταση κατά τρόπον ώστε να κινδυνεύουν άνθρωποι, ζώα, σπίτια, περιουσίες, δενδροκαλλιέργειες και αυτοκίνητα. Επιπροσθέτως, οι πέριξ καλλιεργούμενες εκτάσεις καλύπτονται από μεγάλες ποσότητες σκόνης, η οποία σκεπάζει τα πάντα, προκαλώντας φόβο και τρόμο σε κατοίκους και επισκέπτες της περιοχής του Μαρκοπούλου (όποιος άλλωστε οδεύει προς Μαρκόπουλο από Αττική Οδό και πλησιάζει την ευρύτερη περιοχή μας, αντικρύζει το φοβερό φαινόμενο) και η οποία προκαλεί τη σταδιακή απογονιμοποίηση των σχετικών εδαφών σε συνδυασμό με την μείωση των βροχοπτώσεων τα τελευταία χρόνια. Πέραν τούτων, το πυκνό –λόγω των εκρήξεων- νέφος σκεπάζει ολόκληρη την περιοχή, το οποίο δημιουργεί σοβαρά αναπνευστικά προβλήματα σε ανθρώπους, ζώα και ήδη έχουν αναφερθεί στον σύλλογό μας περιστατικά πνευμονικών παθήσεων.
-Επειδή- κατά τ’ ανωτέρω- η ριζική αλλοίωση του τοπίου επιφέρει πρωτοφανή περιβαλλοντική καταστροφή, καθόσον το εν λόγω φαινόμενο γίνεται αντιληπτό από κάθε ταξιδιώτη, που προσεγγίζει αεροπορικώς στο αεροδρόμιο Ε. Βενιζέλος, αφού η εικόνα που αντικρίζει καθώς το αεροπλάνο προσγειώνεται στο αεροδρόμιο είναι δυστυχώς ό, τι χειρότερο για την πατρίδα μας. Επιπλέον, δημιουργείται κίνδυνος για την ασφάλεια των πτήσεων κι αυτό διότι λόγω της συγκεντρώσεως και παράνομης απορρίψεως ανεξέλεγκτων απορριμμάτων, σκουπιδιών, υγρών και στερεών αποβλήτων στον χώρο των λατομείων, προκαλείται η έντονη παρουσία χιλιάδων πτηνών, των οποίων η κίνηση εγγύς του αεροδρομίου εγκυμονεί κινδύνους για τα αεροσκάφη (αφού κάποια από τα πτηνά αυτά έχουν «τρυπώσει» πολλές φορές στις τουρμπίνες των αεροπλάνων με αποτέλεσμα την επανειλημμένη ακύρωση πτήσεων).
-Επειδή από την παράνομη λειτουργία του λατομείου της καθ’ παρουσιάζονται εμφανείς και μόνιμες ρωγμές σε κατοικίες πέριξ των οικισμών οι οποίες μπορούν να χαρακτηριστούν ως μη αναστρέψιμες διότι οποιαδήποτε επιδιόρθωση θα αποβεί άκαρπη, λόγω των συνεχών δονήσεων από την εξόρυξη αδρανών υλικών κι ως εκ τούτου υφίσταται άμεσος και παρών κίνδυνος για τους κατοίκους της περιοχής μας. Περαιτέρω, υφίσταται έντονη ηχορύπανση λόγω των εκρήξεων για εξορύξεις αδρανών υλικών και λόγω της αέναης κίνησης των μεγάλων φορτηγών αυτοκινήτων.
-Επειδή λόγω της συνεχούς και αδιάλειπτης κίνησης φορτηγών και νταλικών και της διακίνησης- παράνομης αποκομιδής (άρθρο 8 παρ. 1 Ν. 2702/1999) αδρανών υλικών σε καθημερινή βάση υπάρχει τεράστια κυκλοφοριακή επιβάρυνση του οδικού δικτύου των οικισμών Μαρκοπούλου- Πόρτο Ράφτη- Κορωπίου.
Σημειωτέον ότι ειδικά ο οικισμός του Πόρτο Ράφτη είναι παραλιακός και δέχεται μεγάλο αριθμό τουριστών, ενώ η καθημερινή ατελείωτη φάλαγγα φορτηγών αυτοκινήτων (που εκτός των άλλων καταστρέφουν και το οδικό δίκτυο την επιδιόρθωση του οποίου επιβαρυνόμαστε εμείς δια της εμμέσου φορολόγησής μας από τον ΟΤΑ) μεταφέρουν και απορρίπτουν μέσα στα λατομεία αυτά πάσης φύσεως άχρηστα και ανεξέλεγκτα υλικά. Έχει έτσι μετατραπεί ο χώρος σε μια παράνομη ανεξέλεγκτη χωματερή όπου εναποτίθενται πάσης φύσεως άχρηστα, ανεξέλεγκτα και επικίνδυνα υλικά. Τελευταία, οι κάτοικοι της περιοχής μας βιώνουν έναν αληθινό εφιάλτη, αφού πραγματοποιείται συχνή αυτοανάφλεξη των απορριπτόμενων εκεί υλικών και υφίσταται-έτσι- κίνδυνος πυρκαγιάς για τους κατοίκους των-πλησίον των παρανόμων λατομείων- οικιών (βλ. δημοσιεύματα καθημερινής Καλοκαίρι 2008). Σημειωτέον, ότι η απόσταση της πόλης του Μαρκοπούλου από το χώρο των παράνομων λατομικών δραστηριοτήτων είναι περί τα 400 μέτρα , ενώ υπάρχουν ενδείξεις ότι από τις καύσεις αυτές, η ατμόσφαιρα μολύνεται με το επικίνδυνο ΚΛΟΦΕΝ κι ότι από αυτοψία αρμόδιας διοικητικής αρχής διαπιστώθηκε ότι η καθ’ ης έχει προχωρήσει σε παράνομη αλλοίωση του φυσικού αναγλύφου των πρανών. Ωστόσο, τα υπό κρίση λατομεία συνεχίζουν παράνομα και χωρίς ίχνος αδειοδότησης και παρά το γεγονός της ύπαρξης πολλαπλών διακηρύξεων (αρχαιολογική, δασική- αναδασωτέα περιοχή κ.λ.π.) τις παράνομες λατομικές αλλά και ρυπαντικές δραστηριότητές τους.
ΙΙΙ. ΠΑΡΑΝΟΜΗ ΠΡΟΣΒΟΛΗ
-Επειδή η κρατούσα άποψη στην θεωρία (Δ. Κλαβανίδου ό.π. σελ. 381 και τις εκεί παρατιθέμενες αναφορές) κάνει δεκτό ότι το δικαίωμα στην προσωπικότητα είναι απόλυτο (Ι. Καράκωστα, Περιβάλλον και Δίκαιο, ό.π. σελ. 177, Β. Βαθρακοκοίλη, ΕΡΝΟΜΑΚ, Αθήνα, 2001, σελ. 290) και για τον λόγο αυτό κάθε επέμβαση στην προσωπικότητα είναι παράνομη, εκτός εάν υπάρχει γενικός ή ειδικός λόγος που αίρει τον παράνομο χαρακτήρα της προσβολής (Α. Γαζή, Γεν. Αρχ., τευχ. Β’ 1, παρ. 44 ΙΙ, αρ. 3, σελ. 42). Την ίδια αντιμετώπιση έχει και η Νομολογία. Συγκεκριμένα η ΜΠρΙωαν 471/96 (περ. Δικ 1/1997, σελ. 84 επ., Ομοίως βλ. ΕφΑθ 2006/1993, ΑρχΝ, 1993, σελ. 334 επ.) αναφέρει ότι η παρανομία συνίσταται στην «ύπαρξη συμπεριφοράς που προσβάλλει την κοινή χρήση ή την κοινή ωφέλεια κοινού σε όλους ή κοινόχρηστου πράγματος. Το παράνομο είναι ευχερέστερο να διακριβωθεί όταν υπάρχει ειδική διάταξη που να απαγορεύει την συγκεκριμένη πράξη, αδιάφορα σε ποιο τμήμα του Δικαίου βρίσκεται η εν λόγω διάταξη». Η ως άνω απόφαση δεν θέτει ως προϋπόθεση την παραβίαση κάποιου κανόνα του θετού δικαίου, αλλά μόνο την προσβλητική συμπεριφορά η οποία υπάρχει όταν δεν εκπληρώνεται η υποχρέωση λήψης μέτρων πρόνοιας και προφυλακτικών μέτρων (ΑΠ 447/2000) βάσει της γενικής αρχής του Δικαίου ‘του μη ζημιούν έτερον’. Ομοίως η ΕφΑθ 1898/1998, (ΕλλΔνη, 39/1998, σελ. 667) αναφέρει ότι παράνομη είναι η προσβολή της προσωπικότητας όταν «γίνεται χωρίς δικαίωμα ή με την άσκηση δικαιώματος, το οποίο όμως είναι από την άποψη της έννομης τάξης μικρότερης σπουδαιότητας είτε ασκείται υπό περιστάσεις που καθιστούν την άσκησή του καταχρηστική σύμφωνα με το άρθρο 281 ΑΚ ή το άρθρο 25.3 Σ». Επομένως, κάθε επέμβαση στην προσωπικότητα άλλου εφόσον δεν την επιτρέπει ο Νόμος, είναι παράνομη και κατά συνέπεια ο εναγόμενος (ή ο καθού) βαρύνεται με την απόδειξη τυχόν λόγου που αίρει το παράνομο (ΜΠρΣύρου 438/2001, ο.π., Ομοίως Χ. Πατεράκη, Η χρηματική ικανοποίηση λόγω ηθικής βλάβης, Α. Σάκκουλας, 1993, σελ. 140-141).
Επειδή η συνέχιση το μεν των λατομικών δραστηριοτήτων της καθής συνιστάμενες στην παράνομη εξόρυξη, επεξεργασία αλλά και αποκομιδή αδρανών υλικών, το δε της κίνησης φορτηγών αυτοκινήτων εντός των χώρων όπου εδράζονται οι εγκαταστάσεις των επί τω τέλει ανεξέλεγκτης απορρίψεως μπαζών και σκουπιδιών ΔΗΘΕΝ για ανακύκλωση ή επεξεργασία ΕΙΝΑΙ ΠΑΡΑΝΟΜΕΣ ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΕΣ, εκτός των παραπάνω διότι: α) παραβιάζει το άρθρο 8 παρ. 1 Ν. 2702/1999, β) παραβιάζει το άρθρο 10 της οδηγίας 2006/21/ΕΚ διότι δεν λαμβάνει τα απαραίτητα μέτρα ώστε να προλαμβάνεται η ρύπανση του εδάφους και των επιφανειακών και υπόγειων υδάτων, γ) παραβιάζει το άρθρο 8 της ΕΣΔΑ, όπως αναφέρεται παραπάνω, δ) παραβιάζει το σύνολο της δασικής νομοθεσίας (Ν. 998/79), ε) παραβιάζει το σύνολο της αρχαιολογικής Νομοθεσίας, στ) παραβιάζει το ίδιο το Σύνταγμα (αναδασωτέες εκτάσεις άρθρο 117 Σ, σύμφωνα με το οποίο οι αναδασωτέες εκτάσεις ΔΕΝ μπορούν να έχουν άλλον προορισμό πέραν της αναδάσωσης), παραβιάζει την περιβαλλοντική νομοθεσία (Ν. 1650/1986) και την αρχαιολογική νομοθεσία (Ν. 3028/2002), ως λεπτομερώς ανεπτύχθησαν ανωτέρω.
Επειδή εν προκειμένω για την καθής ΔΕΝ υφίσταται καμία άδεια από τις αρμόδιες υπηρεσίες με σκοπό να προβαίνει στις ανωτέρω δραστηριότητες, εντούτοις ακόμη και αν υπήρχε τοιαύτη τονίζεται εδώ ότι: αναφορικά με το ζήτημα αν ο παράνομος χαρακτήρας αίρεται όταν οι προσβλητικές ενέργειες πραγματοποιούνται με νόμιμη άδεια της αρχής, Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΕΙΝΑΙ ΑΡΝΗΤΙΚΗ διότι καμία επέμβαση στον ζωτικό χώρο δεν είναι νόμιμη εφόσον διαταράσσει ή καταργεί την κοινή χρήση, ακόμη και αν υπάρχει άδεια της αρχής (Ε. Πούλου, «Δικονομικά ζητήματα στις αστικές περιβαλλοντικές διαφορές», ΠερΔικ 3/2000, σελ. 368, Ι. Καράκωστα, Περιβάλλον και Δίκαιο, όπ. Σελ. 179, Δ. Κλαβανίδου, ο.π. σελ. 381). Άλλωστε, σύμφωνα με την διάταξη του άρθρου 970 ΑΚ, το δικαίωμα που παραχωρείται με την άδεια της αρχής δεν θα πρέπει να εμποδίζει ή περιορίζει το δικαίωμα χρήσης του ζωτικού χώρου, δηλαδή του περιβάλλοντος, σύμφωνα με το άρθρο 5.5 Σ (όταν η προσβολή του δικαιώματος της υγείας συντελείται μέσω της προσβολής του περιβάλλοντος, όπως συμβαίνει στην προκείμενη περίπτωση). Παρά την ύπαρξη τυχούσης αδείας (που ως ελέχθη κι ανωτέρω εν προκειμένω δεν υφίσταται), εξετάζεται αυτοτελώς κάθε φορά, αν αλλοιώνεται ή καταργείται η κοινή ωφέλεια, δηλαδή η απόλαυση ενός υγιούς περιβάλλοντος (Δ. Κλαβανίδου, ό.π. σελ. 381) και συνεπώς (αν συμβαίνει κάτι τέτοιο) το Δικαστήριο δεν λαμβάνει υπόψη του την ύπαρξη της άδειας κατ’ άρθρο 2 ΚΠολΔ όπως έπραξε και η ΜονΠρΑθ 5951/2001 (Κεραμέως, Κονδύλη, Νίκα, Ερμηνεία ΚΠολΔ, Σάκκουλας 2000, σελ. 16-17).
Επειδή στην προκείμενη περίπτωση ο κανόνας δικαίου που θα εφαρμοστεί είναι το άρθρο 57 ΑΚ, η δε εφαρμογή του δεν εξαρτάται από την διοικητική πράξη για το κύρος και την νομιμότητα της οποίας δεν εκδόθηκε απόφαση των αρμόδιων διοικητικών δικαστηρίων, καθώς όπως εκτέθηκε ανωτέρω, η προστασία της προσωπικότητας δυνάμει των άρθρων 57 ΑΚ, 1551 ΑΚ κ.λ.π. (βλ. την μείζονα σκέψη της παρούσης) δεν συνδέεται με το παράνομο τυχούσης διοικητικής πράξης. Συνεπώς δεν υφίσταται δεδικασμένο το οποίο να κωλύει την προσφυγή στα πολιτικά Δικαστήρια. Αυτό άλλωστε ενισχύεται και από την μείζονα σκέψη της ΣτΕ 4503/1997 (Ε τμήμα). Σύμφωνα δε με την εξαιρετικά σημαντική ΑΠ 40/1998 Α’ Τακτική ολομέλεια «όταν ορισμένη πολιτειακή πράξη μειώνει ή καταργεί σε συγκεκριμένη περίπτωση την προστασία που παρέχεται από την νομοθεσία (Σύνταγμα, Κοινοτική Νομοθεσία, Νόμοι ιδίως άρθραο 34,57,59,932 ΑΚ) αίροντας έτσι στην περίπτωση αυτή την γενικώς αναγνωρισμένη διασφάλιση της προσωπικότητας έναντι προσβολών κατ’ αυτής, η πράξη αυτή αντιβαίνει στο άρθρο 2 παρ. 1 του Συντάγματος και είναι ανίσχυρη ως αντισυνταγματική».
Επειδή εκ του καταστατικού μας σκοπού, αλλά και ένεκα του γεγονότος ότι είμαστε κάτοικοι της περιοχής του Μαρκοπούλου όπου εδράζονται και δραστηριοποιούνται παράνομα οι καθών, έχουμε έννομο συμφέρον για την άσκηση της παρούσας, υφιστάμενοι τις αρνητικές συνέπειες από την παράνομη δραστηριότητα των καθών. Επιπλέον η προστασία που παρέχει το άρθρο 57ΑΚ επεκτείνεται και στα νομικά πρόσωπα σύμφωνα τόσο με την νομολογία όσο και με τη θεωρία (βλ. ΜΠρΠειρ 7913/2007 (αδημ.), ΜΠρΚορινθ 2447/2008 (αδημ.), Ε. Πούλου, «Δικονομικά ζητήματα στις αστικές περιβαλλοντικές διαφορές», ΠερΔικ,, 3/2000, σελ. 362).
Επειδή η απόφαση που διατάσσει την προσωρινή απαγόρευση δεν αποτελεί ικανοποίηση δικαιώματος, διότι θέτει προσωρινά σε λειτουργία έννομη σχέση και δεν δημιουργεί αμετάκλητη κατάσταση που ματαιώνει τον σκοπό της κύριας δίκης (βλ Ι Καράκωστα, Περιβάλλον και Δίκαιο, εκδ. Αντ. Ν. Σάκκουλα, 20066, σελ. 377). Κατά πάγια δε νομολογία των Δικαστηρίων της Χώρας μας, παραδεκτά επιλέγεται η διαδικασία των ασφαλιστικών μέτρων προσωρινής ρύθμισης κατάστασης (κατά ΚΠολΔ 731-732) για την αντιμετώπιση περιπτώσεων προσβολής προσωπικότητας και αυτό δεν προσκρούει στην διάταξη του άρθρου 692 παρ. 4 ΚΠολΔ καθότι η προσωπικότητα είναι απόλυτο δικαίωμα- διαρκής έννομη σχέση και εις περίπτωση προσβολής απολύτων δικαιωμάτων, όπως είναι η προσωπικότητα δεν αποκλείεται η καταδίκη του καθού προς άρση της προσβολής, χωρίς να παραβιάζεται η ανωτέρω διάταξη, αφού η προστασία της προσωπικότητας φέρει χαρακτήρα διαρκούς έννομης σχέσης η οποία όταν υπάρξει ανάγκη, μπορεί να τεθεί προσωρινά σε λειτουργία, χωρίς με αυτό να κινδυνεύει να ματαιωθεί ο χαρακτήρας της κύριας δίκης, εφόσον σε περίπτωση που ο καθού τυχόν δικαιωθεί στην κύρια δίκη, θα δικαιούται στο μέλλον να επαναλάβει τις πράξεις που κρίθηκαν σε προσωρινό στάδια αθέμιτες. Προς επίρρωση των ισχυρισμών μου Σας αναφέρω μερικές ενδεικτικές εκ των ΕΚΑΤΟΝΤΑΔΩΝ αποφάσεων ελληνικών Δικαστηρίων (διαδ. Ασφ. Μέτρων) που επαληθεύουν τα ανωτέρω και που επιρρώνουν τους ισχυρισμούς μου περί του ότι η προσωπικότητα ως ΑΠΟΛΥΤΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑ προστατεύεται με ΑΣΦ ΜΕΤΡΑ κατά ΚΠολΔ 731-732, χωρίς να παραβαίνεται ο κανόνας του άρθρου 692 παρ. 4 ΚΠολΔ:
1) την με αριθ. 1918/1989 ΜΠρΠειραιά (ΑΣΦ)
2) την με αριθ. 30/1981 ΜΠρΤρίπολης (ΑΣΦ)
3) την με αριθ. 335/1995 ΜΠρΑθηνών (ΑΣΦ)
4) την με αριθ. 363/1998 ΜΠρΚοζάνης (ΑΣΦ)
5) την με αριθ. 4598/2003 ΜΠρΘεσσαλονίκης (ΑΣΦ)
6) την με αριθ. 1842/2004 ΜΠρΡόδου (ΑΣΦ)
7) την με αριθ. 3867/2005 ΜΠρΛάρισας (ΑΣΦ)
8) την με αριθ. 9069/2005 ΜΠρΘεσσαλονίκης (ΑΣΦ)
9) την με αριθ. 19938/2006 ΜΠρΘεσσαλονίκης (ΑΣΦ)
10) την με αριθ. 15611/1989 ΜΠρΑθ (ΑΣΦ)
11) την με αριθ. 70/1988 ΕιρΟρεστιάδας (ΑΣΦ)
12) την με αριθ. 10/1994 ΜΠρΚαβάλας (ΑΣΦ)
13) ΜΠρΧαλκ 585/1991, Δ21, σελ. 264 (ΑΣΦ)
14) ΜΠρΚορινθ 2447/2008 (ΑΣΦ)
Επειδή το αιτούμενο ασφαλιστικό μέτρο της προσωρινής απαγορεύσεως το μεν των λατομικών δραστηριοτήτων συνιστάμενων στην παράνομη εξόρυξη, επεξεργασία αλλά και αποκομιδή αδρανών υλικών, το δε της κίνησης φορτηγών αυτοκινήτων εντός των χώρων όπου εδράζονται οι εγκαταστάσεις της επί τω τέλει ανεξέλεγκτης απορρίψεως μπαζών και σκουπιδιών είναι το ενδεικνυόμενο διότι μόνο αυτό μπορεί να εξασφαλίσει την παρεχόμενη από το άρθρο 57 ΑΚ προστασία.
Επειδή περαιτέρω το στοιχείο του κατεπείγοντος θεωρείται ότι υφίσταται διαρκώς στην περίπτωση παρεμπόδισης της χρήσης των δικαιωμάτων που απαρτίζουν την προσωπικότητα του ατόμου, ιδία δε στην περίπτωση προσβολής της υγείας του επειδή η ανάγκη χρήσης των δικαιωμάτων αυτών είναι διαρκής, απρόβλεπτη και πολυπρόσωπη (ΜπρΘες 6095/2005, ΜΠρΘες 1642/2003, Αρμ 2005/1202, ΜπρΘες 19938/06, Αρμ 2006/1076, ΜονΠρΠατρών 3421/2000 Περ. Δικ 1/2001 σελίς 88).
Επειδή παρίσταται ανάγκη για την έκδοση από το Δικαστήριό Σας προσωρινής διαταγής ΚΑΙ ΜΕ ΑΠΕΙΛΗ εναντίον της καθής η αίτησή μου αυτή χρηματική ποινή πέντε χιλιάδων εννεακοσίων (5.900) ευρώ καθώς και προσωποκράτηση διάρκειας ενός έτους εναντίον του νομίμου εκπροσώπου της κου Σιδερή Σταύρου ενόψει του γεγονότος ότι η συνέχιση το μεν των λατομικών δραστηριοτήτων της καθής συνιστάμενες στην παράνομη εξόρυξη, επεξεργασία αλλά και αποκομιδή αδρανών υλικών, το δε η κίνηση φορτηγών αυτοκινήτων εντός των χώρων όπου εδράζονται οι εγκαταστάσεις της επί τω τέλει ανεξέλεγκτης απορρίψεως μπαζών και σκουπιδιών, ΔΗΘΕΝ για ανακύκλωση ή επεξεργασία ΕΙΝΑΙ ΠΑΡΑΝΟΜΕΣ ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΕΣ ΚΑΙ ΑΥΘΑΙΡΕΤΕΣ χωρίς να υπάρχει έγκριση περιβαλλοντικών όρων ούτε άδεια της αρμόδιας αρχής. Συνεπώς αφενός μεν ελλείπει ο επιβαλλόμενος από την αρμόδια αρχή έλεγχος, αφετέρου δε υπάρχει άμεσος κίνδυνος βαρείας και μη αναστρέψιμης ζημίας του περιβάλλοντος και της υγείας.
Επειδή η εν γένει συμπεριφορά της καθ’ ης ως νομίμως εκπροσωπείται είναι παράνομη, καταχρηστική και αντίθετη στα χρηστά ήθη και την καλή πίστη που κανονικά θα πρέπει να χαρακτηρίζει όλη την συναλλακτική δράση των ιδιωτών, εισάγει δε πρωτοφανείς μεθόδους και πρακτικές στις συναλλαγές καταλύοντας κάθε ίχνος συναλλακτικής ευθύτητας.
Επειδή επιφυλασσόμαστε όλων των νομίμων δικαιωμάτων μας για την διεκδίκηση αστικών και ποινικών αξιώσεων πάσης φύσεως και την αποκατάσταση κάθε υλικής ή και ηθικής ζημίας που υπέστημεν και που τελούν σε αιτιώδη συνάφεια με τις μέχρι τώρα πράξεις ή παραλείψεις της καθ’ ης.
Επειδή το Δικαστήριό Σας είναι καθ’ ύλη και κατά τόπο αρμόδιο λόγω των άρθρων 683 παρ. 1 και 22 Κ.Πολ.Δ.
Επειδή νόμω και ουσία βάσιμη κι αληθινή είναι η παρούσα μας.
ΔΙΑ ΤΑΥΤΑ
και με επιφύλαξη κάθε νομίμου δικαιώματός μας
ΖΗΤΟΥΜΕ
-Να γίνει δεκτή η παρούσα μας.
-Να ληφθούν ασφαλιστικά μέτρα.
-Να διαταχθεί η προσωρινή ρύθμιση της κατάστασης με την μορφή προσωρινής απαγόρευσης προς την καθ’ ης η παρούσα, όπως νομίμως εκπροσωπείται, ν’ απέχει προσωρινώς από την συνέχιση το μεν των παράνομων λατομικών δραστηριοτήτων συνιστάμενων στην παράνομη εξόρυξη, επεξεργασία αλλά και αποκομιδή αδρανών υλικών, το δε της κίνησης φορτηγών αυτοκινήτων εντός των ΔΗΜΟΣΙΩΝ χώρων όπου εδράζονται οι εγκαταστάσεις της, μέχρις ότου εκδοθεί οριστική και τελεσίδικη απόφαση επί της σχετικής υπό έγερση αγωγής μας.
-Να μας χορηγηθεί προσωρινή διαταγή με το αυτό ως άνω περιεχόμενο μέχρι να εκδοθεί απόφαση επί της παρούσης αιτήσεώς μας.
-Να απειληθεί χρηματική ποινή πέντε χιλιάδων εννιακοσίων (5.900) ευρώ κατά της καθ’ ης η παρούσα αίτησή μας, καθώς και προσωποκράτηση διάρκειας ενός έτους εναντίον του νομίμου εκπροσώπου της, για κάθε παράβαση του διατακτικού της απόφασης που θα εκδοθεί.
Να καταδικαστεί η καθ’ ης στην καταβολή της εν γένει δικαστικής μας δαπάνης.
Αθήνα, 14-05-2010
Ο πληρεξούσιος δικηγόρος